Sanne vertelt: Op wacht vanaf 00:00 uur...
Dit kan van alles betekenen. Ik kan er meteen voor een thuisbevalling uit gaan, zoals ik in mijn vorige blog al beschreef. Het kan ook een verplaatste thuisbevalling in het ziekenhuis worden. Dit lijkt op wat vroeger de poliklinische bevalling was. Het verschil is dat je bij de bevalling in het ziekenhuis bent met de verloskundige van thuis en dat je daarna met gezin en baby het ziekenhuis weer verlaat om thuis de zorg op te starten. Dit kan natuurlijk alleen als er geen sprake van medische indicatie is. Als een gezin in het ziekenhuis bevalt, kunnen ze als alles goed gaat, ook weer zeer snel naar huis. Dit kan op elk moment van de dag. En dus zou ik in mijn wachtblok ook door de planning midden in de nacht op pad gestuurd kunnen worden om een gezin, na een ziekenhuisbevalling, thuis op weg te helpen.
En dan hebben we ook nog de gezinnen die gewoon met ontslag gaan overdag na een ziekenhuis bevalling of sectio.
Maar zoals ik al zei mijn wachtblok begon deze keer om 00:00 uur. In de hoop al wat voor geslapen te hebben, voor ik aan het werk ga, kruip ik er vroeg in. Ik slaap onrustig en als mijn wekker gaat ben ik verrast dat ik nog geen oproep van De Waarden heb gekregen. De dagelijkse dingen hier in huis beginnen tegelijk met het op komen van de zon. Nou ja zon? Het lijkt een sombere dag te worden. Het is wat mistig en de spinnenwebben in de heg zijn met kleine druppeltjes vocht versiert. Kinderen gaan naar school en ik zet een grote pot thee.
Ik wacht ...en wacht...
Het grootste gedeelte van mijn wachtblok is al voorbij als de telefoon gaat.
Fijn, ik mag aan het werk. De planning geeft me door wat ik moet weten en ik ga op pad. Het gezin wat thuiskomt is gisterenochtend in het ziekenhuis bevallen van hun eerste kindje. Een meisje, wel iets eerder dan ze verwacht hadden. Maar alles gaat goed en de kinderarts gaf zijn JA voor een vertrek naar huis. Bij aankomst doet de vader open en zit de moeder op de bank met haar kleine meisje op de arm. Oei ! Geen mutsje op en ook niet lekker toegedekt, ik krijg het al koud als ik er naar kijk.
Als ik in mijn eerste kennismaking met de jonge ouders wat navraag doe over de eerste dag en nacht, blijkt dat het meisje nog niet zo heel veel aan de borst doet. Er is vanmorgen voor vertrek uit het ziekenhuis wel een keer gekolfd door de jonge moeder. Het meisje was gisteren en vannacht nog misselijk van de bevalling en heeft wat gespuugd.
Snel zet ik alle puntjes op een rijtje in mijn hoofd. Een baby geboren in de 37ste week van de zwangerschap. Heeft nog niet zo heel veel aan de borst gedaan. Is misselijk en heeft gespuugd. In mijn hoofd gaat het ratelen.... temperatuur van het kindje, gewicht van het kindje, opgang komen de moedermelk, ontlasting van de baby en geel worden van de baby. Alles, alles, alles is van belang!
Ik schakel snel, als eerste wil ik weten of dit kleine moppie niet te veel is afgekoeld met het ritje van ziekenhuis naar huis en de in tijd dat het onbedekt bij moeder op de arm ligt. "Hoe laat heeft ze voor het laatst gegeten" vraag ik. "We hebben het net wel geprobeerd" zegt de jonge vader, "maar ze viel meteen in slaap". Dat komt mooi uit denk ik en stel voor om het kindje even te temperaturen en te verschonen. Bij het afdoen van de luier zie ik dat ze een plasje heeft gedaan, maar die is erg geconcentreerd. Door het verschonen is ze gelukkig weer klaar wakker en ik help bij het voeden. Huid-op-huid contact is heel belangrijk, zeker bij een te vroeg geboren kindje! Zij zal daardoor beter aan de borst drinken. Toch is het duidelijk dat dit kleine meisje gewoon niet zo heel veel kracht heeft om lang aan de borst te gaan. Maar ze heeft ze aan één borst even actief gedronken. Ik heb haar een enkele keer horen slikken.
In het kraambed komt de verloskundige een paar keer langs in het gezin en ik weet dat ze morgen zal verschijnen. Maar ik wil niet wachten tot morgen. Morgen zijn we 2 x 24 uur na de bevalling en wil ik geen extra achterstand hebben opgelopen.
Ik besluit om de verloskundige te bellen en te vragen wat haar advies is. Borstvoeding moet opgang komen en daar heeft je lichaam even tijd voor nodig. Maar bij een kindje met wat minder kracht (en al een beetje opgelopen achterstand door de misselijkheid) heb je soms iets minder tijd.
De verloskundige begrijpt waarom ik bel. We spreken af dat mevrouw haar kindje eerst beide borsten kort laat drinken en dat we daarna gaan na kolven met een dubbele afkolfset. Gelukkig heb ik altijd een kolf bij me. Bij De Waarden werken we al een tijdje met de Libento kolf en daar ben ik erg tevreden over. De jonge moeder heeft een paar druppeltjes moedermelk in de kolf zitten als ze klaar is. Ze kijkt er wat sip naar! Ik moedig haar aan. Het is niet maar zo weinig.... het zijn al wat druppeltjes voeding voor je meisje! Met een spuitje zuig ik het "witte goud" uit de kolf en geef het spuitje aan de jonge vader. Hij mag de moedermelk aan zijn dochter geven. "Het lijkt niet veel" vertel ik aan ze, "maar vergeet niet dat haar maagje maar zo klein is als een druif, niet meer dat het bovenste kootje van je pink". Wat we nu met de kolf hebben gedaan is NA kolven, dus NA dat ze zelf al heeft gedronken. Gewoon het lichaam nog even een prikkel geven melk aan te gaan maken.
Het meisje is niet te veel afgevallen en er is geen reden om te moeten bijvoeden. De druppeltjes moedermelk die ze nog NA de borst krijgt is een extraatje. Fijn, dit kost haar geen energie, maar ze krijgt het er wel van.
Na mijn werkzaamheden die bij een opstart horen (en daar ga ik in een ander blog graag nog eens dieper op in) geef ik uitleg voor de komende nacht. De ouders weten dat het belangrijk is dat ze hun kindje de komende nacht echt op verzoek of uiterlijk om de drie uur moeten voeden. Dat ze de temperatuur van de kleine spruit goed in de gaten moeten houden. Ze weten dat ze alles in het zorgplan moeten noteren. En ze weten ook dat ik er morgen om 8:00 weer ben!
Wil je meer blogs lezen van Sanne? Klik dan hier
November 2016
