Sanne vertelt: Een werkdag die al vroeg begon...
Heel in de verte hoor ik de telefoon gaan. Ik kijk nog voor ik opneem op mijn wekker. De felrode cijfers op het ding liegen er niet om, 02.15. Snel neem ik op om niet de rest van mijn gezin wakker te maken. Het is de planning van Kraamzorg de Waarden. De medewerker aan de andere kant van de lijn klinkt opgewekt. Er is een bevalling waar ik naar toe mag. Ik neem de gegevens van het gezin over en na een snel bezoek aan de badkamer, waar ik de slaap van me afspoel, schiet ik in mijn klaar hangende uniform. Ik ben er klaar voor. En ondertussen al net zo opgewekt als de dame van de planning die me net wakker belde.
Kraamzorg de Waarden is een 24 uurs bedrijf en er zijn altijd mensen op de planning aanwezig. Niet alleen om bevallingen door te krijgen, maar ook om ongeruste ouders te woord te staan als ze de eerste nachten alleen met hun kindje niet meer weten wat te doen bij bijvoorbeeld krampjes.
In de gang staat mijn werktas al klaar en hangt mijn opvallend blauwe fleecevest aan de kapstok. Ik doe hem aan, gezien de tijd van het jaar. Gelukkig, geen nachtvorst dus hoef ik niet eerst te krabben voor ik vertrek.
Als ik in de auto zit voel ik het... een voor mij heerlijk gevoel van opwinding. De jonge mensen die ik straks ga ontmoeten. Dat baby'tje wat straks zijn eerste teug lucht naar binnen zuigt (en daarbij ook de eerste keer flink gaat huilen). Maar nu eerst de bevalling! Hoe gaat het lopen? Gaat het snel of duurt het wat langer.
Mijn tomtom vertelt me gelukkig de snelste route. Als ik de straat in rij brandt er maar bij één huis licht. Precies 45 minuten na mijn "wake up call" van de planning, bel ik aan bij het nummer waar ik moet wezen. Altijd weer een spannend moment! Het huis, de mensen, alles is elke keer weer anders.
De verloskundige doet open. “Fijn, een bekend gezicht” zegt ze. Kraamzorg de Waarden is een grote organisatie maar we werken bijna altijd in onze eigen regio.
Terwijl ik achter haar aan de trap oploop, geeft ze me door hoe ver de bevalling gevorderd is. De jonge ouders (to be) zijn in de badkamer. Onder de douche kan ze de weeën heel goed opvangen zegt de verloskundige tegen me. Ik kijk om een hoekje van de deur en stel me even voor. We spreken af, dat ze aangeeft als het niet prettig meer is onder de douche of als ze druk gevoel gaat krijgen. De verloskundige heeft haar spulletjes voor de bevalling al klaar gezet en ook het kraampakket. Ze heeft zelfs al kleertjes voor de baby om de kruikjes gedaan. Na een minuut of 10 geeft het gezin aan dat het niet fijn meer voelt om de weeën onder de douche op te vangen. Ik help haar met afdrogen en volg ze naar de kraamkamer. De weeën volgen elkaar vlot op en het is duidelijk dat ze steeds meer moeite krijgt met opvangen. Als ik voorstel om haar onderrug te masseren tijdens een wee, kijkt ze me wat verward aan. “Ik weet het niet” zegt ze. Bij de volgende wee laat ik zien wat ik ermee bedoel. Met wat babyolie op mijn handen, geef ik wat druk op haar onderrug en masseer tot de wee weg is. “En?” vraag ik, “is het wat?” “Ja, fijn” zegt ze. Haar partner heeft mee gekeken en snapt wat de bedoeling is. Het laatste stukje van de ontsluitingsweeën neemt hij het van me over.
De verloskundige stelt voor om even te kijken hoeveel ontsluiting er is. Er staat nog een klein randje, maar die is tijdens een wee weg te krijgen en dus is er volledige ontsluiting. Er mag geperst gaan worden. En hoe zeg! Na een paar keer rustig te hebben geprobeerd, gaat ze los. Wat een oerkracht zien we bij deze vrouw.
En dan is het moment daar. Het hoofdje staat en de verloskundige geeft aan dat ze moet zuchten.
Er is een klein spoortje van angst in de ogen van het jonge stel te vinden. “Luister goed” zeg ik en noem haar naam. “Je bent er bijna, zuchten en luister goed naar je verloskundige”. “Zuchten, zuchten, zuchten en pers maar mee” klinkt er door de kamer.
En dan is daar dat geluid waar we allemaal op hebben gewacht. Het huilen van een prachtig ventje. Ik kijk snel op de klok, 05.30 en pak de warme doeken en het mutsje om het kindje warm te houden terwijl het op de borst van zijn moeder ligt. De jonge ouders lopen over van emotie en ik moet ook even een brok uit mijn keel wegslikken. Wat een mooi moment en wat een ontlading. Na 27 jaar in de kraamzorg is het niet veranderd voor me.
De placenta volgt al snel en de verloskundige kijkt of er gehecht moet worden. We laten de jonge ouders even alleen, om zelf beneden wat administratie te doen. Als ik met een groot dienblad met thee en beschuit met muisjes boven komen, is het duidelijk dat de nieuwe wereld burger ook wil eten. Met een beetje hulp van mij en waarschijnlijk ook de instructies die zijn opgepikt tijdens de borstvoedingscursus, is er een perfecte eerste voedingsronde.
Leuk om te zien dat deze jonge mensen zich zo goed hebben voorbereid op de komst van hun kindje, door deel te nemen aan een cursus van De Waarden. Na het voeden kijkt de verloskundige de baby na en daarna is hij voor mij. Ik zorg dat het mannetje aangekleed wordt en geef hem aan zijn vader.
De verloskundige neemt afscheid van het gezin en ik help mevrouw onder de douche. Ik spreek met meneer af dat hij bij haar in de badkamer blijft, zodat ik snel het bed kan verschonen. Als ik klaar ben zie ik dat het 07.30 is. De dag is alweer begonnen. Normaal ga ik na een nacht bevalling weer naar huis, nu kies ik er voor om te blijven. Er is natuurlijk nog genoeg te doen. Ik zet de was van de bevalling aan en daar gaat de deurbel al. Er staan een kersverse opa en oma voor de deur. Ze weten de weg naar boven en ik zet koffie voor ze.
De dag verloopt verder rustig. Na de lunch proberen de jonge ouders de gemiste uren van de nacht weer in te halen. Na hun slaapje doe ik de controles van de baby en de jonge moeder. Als ik alles heb genoteerd in het zorgplan, ga ik de dag afsluiten. Ik geeft uitleg en tips voor de nacht die gaat komen en we evalueren de zorg die ze van me hebben ontvangen.
Op de eerste zorgdag maken we afspraken over wat ze kunnen verwachten in de kraamweek. Wat zijn de taken van de kraamverzorgende. Maar ze kunnen ook zelf hun wensen en verwachtingen aangeven.
Fijn, het gezin geeft aan blij te zijn met de zorg en zeggen een leuke klik met me te hebben. We spreken af dat ik er morgen om 8.00 uur weer ben.
Moe, maar o zo voldaan trek ik de deur achter me dicht. En nu op weg naar mijn eigen huis en mijn eigen kindjes.
Groetjes Sanne
Wil je meer blogs lezen van Sanne? Klik dan hier
Oktober 2016
