Column Karin: Van control freak naar de controle loslaten
Ruim 3 jaar geleden ben ik bevallen van een schitterende zoon. Een bevalling die alles behalve soepel is verlopen. Na een overtijdcontrole in het ziekenhuis werd besloten in te leiden. Slechts 18 uur later was onze mooi zoon Raf geboren! Met de details zal ik jullie niet vermoeien, maar laten we het er op houden dat het voor geen van drieën een fijne ervaring was.
In blijde verwachting
Nu zijn we ruim 3 jaar verder en in blijde verwachting van een zusje voor Raf. Tot een paar weken geleden was ik er van overtuigd dat ik weer in het ziekenhuis wilde bevallen. De mogelijkheden qua pijnbestrijding die ik de eerste keer zo hard nodig had, de gynaecoloog die uiteindelijk mijn zoon met een vacuümpomp ter wereld heeft geholpen, in het ziekenhuis heb ik alles wat ik nodig heb. Toch?
De bevallingsdroom
De afgelopen weken kreeg ik hier steeds meer weerstand tegen. Liggend in bad stelde ik me voor hoe ik de weeën in bad zou opvangen, daarna in m’n eigen bed zou bevallen. Lekker thuis douchen, alle gemakken om je heen, een heerlijke voorstelling.
Maar ik heb destijds niet voor niets voor het ziekenhuis gekozen toch? Al die vieze troep in m’n eigen bed, ik wilde er niks van hebben. Hoe kan het dan dat ik het nu zo anders voel?
Ik en mijn lichaam, mijn lichaam en ik
Van nature ben ik een control freak. Ik hou van kaders, duidelijkheid en wil alles in de hand houden. Iedereen die een keer is bevallen zal het met me eens zijn dat een bevalling de grootste les is in het loslaten. Vol goede moed, met mijn bevallingsplan van 3 A4’tjes in m’n hand op weg naar het ziekenhuis. Ruim 24 uur later op weg naar huis, met natuurlijk een wolk van een zoon, maar ook met verslagenheid. Er was werkelijk niks van mijn mooie plan terecht gekomen, terwijl ik het zo goed had voorbereid!
De eerste belangrijke levensles die Raf me heeft geleerd, loslaten. Tijdens mijn eerste zwangerschap kon ik dat al niet, tijdens de bevalling niet en daarna eerlijk gezegd ook niet. Nu 3 jaar verder en heel veel ervaring rijker weet ik beter. Ik ben anders én mijn lichaam is anders. Ik ben rustiger, de zwangerschap verloopt beter en mijn drang om alles te beheersen is verminderd. Natuurlijk, in mijn kern hou ik nog steeds van controle, maar weet dat ik maar weinig in de hand heb als het gaat om bevallen en kinderen.
Dus ja, thuis bevallen, waarom niet eigenlijk? Als het nodig is kan ik altijd nog de auto in en naar het ziekenhuis. Een gevoel van ‘ik zie wel hoe het loopt’ is over me heen gekomen. Ik vertrouw meer op mijn lichaam, we hebben dit al eens samen gedaan, dus kunnen we het zeker nog een keer.
Weer even gebruik maken van mijn ware aard
Maar ik zou Karin niet zijn als er daarna toch niet wat begint te borrelen. Thuis bevallen, hoe gaan we dat aanpakken, wat hebben we nodig? Waar vind ik lijstjes van benodigdheden? Wat moet ik in huis hebben, waar moet ik rekening mee houden, het regelen gaat beginnen!
Mijn eerste zorg dan maar gelijk aanpakken: hoe bescherm ik mijn mooie, heerlijke boxspring! In de zomer liggen kraken en zweten op een plastic matje uit het kraampakket lijkt me geen goed idee, slapen is al zo’n uitdaging! Heerlijk, iets om m’n tanden in te zetten, wordt vervolgd!
Maart 2017
